Ayrıntılar

Hüseyin Canerik tarafından yazıldı.

Paçaları  düğmeli, yırtık bir  şalvardı üzerindeki. Annesi Hatice Hanım’ın diktiği şalvarla acaba kaç yıl geçirmişti, bilen yok.  Çocuk büyürken,  şalvar  küçülür.  Lime limeydi şalvar, yırtık paça dizlerinin hizasındaydı.

Yoksulluk diz boyuydu. 

Toprak damlı, taş yapılı evler yoksulluğun ağır yükü altında eziliyordu.

Abrenk (Harmankaya) köyünün çalışkan köylüsü, gün ağarmadan uyanıyor, gün batımına kadar belini doğrultamıyordu. Köylüler, bunca emeğe karşın yokluklarla başa çıkamıyordu.

İsmail, Mehmet ve Hatice Somuncu çiftinin oğluydu.

1947’de doğmuştu.

Harmankaya İlkokulu diplomasını almış, aradan birkaç ay geçmişti. Alaca karanlıkta uyandırıldı. Babası önde, o ve kardeşi İbrahim arkada yola düştüler. İki kardeş, nereye, niçin gittiklerinden habersizdi.

Ayrıntılar

Hüseyin Canerik tarafından yazıldı.

1978 yılıydı. Muş’ta görev yapan öğretmenler, İl Millî Eğitim Müdürlüğü  Disiplin Kurulu üyesini belirlemek için seçime gitmişti.  Sıtkı Ay, öğretmenlerin oyuyla kurul üyeliğine seçilmişti. 

Kurul  Vali Rasim Gezmiş, İl Millî Eğitim Müdürü Selahattin Sami Özer, il genel meclis üyesi, ilköğretim müfettişi, ilköğretim müdürü, okul müdürü ve iki öğretmenden oluşuyordu.

Millî Eğitim Müdürlüğünce bir öğretmen hakkında yürütülen soruşturma raporu, kurulda görüşülüyordu. Soruşturmanın konusu, Rus klasikleriydi. Muş’ta görevli bir köy öğretmeni, Kastamonu’da yatılı okuyan  arkadaşına mektup yazmış, Rus klasiklerini okumasını tavsiye etmişti!

Memleket elden gidiyor, istihbarat uyuyordu!

Haber elemanları, söğüt gölgesinde istirahate çekilmişti.

Mektup, okul yönetimi tarafından defalarca okunmuş,  gereği için ilgililere iletilmişti.

Okul koridorlarında  bile komünizmin ayak sesleri duyuluyordu.   

Sansürcüler, ülkenin bekası için  teyakkuzdaydı.