- Ayrıntılar
- Hüseyin Canerik tarafından yazıldı.
|
1930 kuşağından geriye kalan Pülümürlüler birer birer veda ediyor. Onları sonsuzluğa uğurlarken yüreğim burkulur. Yaşını başını almış insanlar yaşama veda ederken yüreğimdeki sızının nedenlerini sorgulamaya çalışırım. Niçin, evet niçin? Bir yaşlının vedasıyla niçin sızlar yüreğim? Doğa, verdiğini alıyor. Daha doğrusu, hemen her şey biçim değiştirerek doğada varlığını sürdürüyor. Peki, yaşlılarımızın, özellikle 1930 ve 1940 kuşağının doğal ölümleri insanı niçin daha çok etkiliyor?
Bu soru, Pülümür Çatalyakalı Ahmet Gül’ün, Erzincan’da gözlerini yaşama yummasıyla birlikte yeniden akla geliyor.
Dün, genç siyasetçilerimizden Tuncay Gül’den, dedesi Ahmet Gül’ün ölüm haberini aldığımda derin bir üzüntüye kapıldım. 89 yaşında yaşama gözlerini yuman Ahmet amca, 1930 kuşağının değerli bakiyelerindendi. Gavraglı Mercan Hanım’la evliydi. Okul arkadaşım Haydar, Binali (Rizeli), Filiz, Metin, Seher, Murat, Bahar ve Mesut’un babasıydı.
Güzel insanların çocukları da güzel olur. Güzel insanlar güzel çocuklar yetiştirir. Ahmet-Mercan Gül çifti, birbirinden güzel sekiz çocuk yetiştirdi.
- Ayrıntılar
- Hüseyin Canerik tarafından yazıldı.
|
Siirt Valiliği, Kayıp Siirt Masalları’nı yayınladı. Türk Dil Kurumu (TDK), masalı şöyle tanımlıyor: “Genellikle halkın yarattığı, hayale dayanan, sözlü gelenekte yaşayan, çoğunlukla insanlar, hayvanlar ile cadı, cin, dev, peri vb. varlıkların başından geçen olağanüstü olayları anlatan edebî tür.”
Masal, çocukluğumuzun heyecan verici anlatılarından… Pil tasarrufu için radyoların ‘idareli’ kullanıldığı zamanlarda, çocukların imdadına yetişen masalların unutulmaya yüz tutması, kayıt altına alınması ihtiyacını da beraberinde getiriyor. Son yıllarda masal derleme çalışmalarında gözlenen artış, sevindirici. Caner Canerik’in derlediği Dersim Masalları da bunlardan biri.
Siirt Valiliğinin yayınladığı belirtilen Kayıp Siirt Masalları, sessiz sedasız sahaflarda yer almaya başladı. Kayıp Siirt Masalları’nın kısa bir süre içinde ‘ikinci el’e niçin düştüğü sorusu, tartışma yaratacak türden. Oldukça iddialı bir çalışmanın hiç ses getirmemesinin nedenlerine kafa yormak gerekiyor.
Kuşe kâğıda basılan kitap, 47 sayfadan oluşuyor. Kitap kapağında Siirt Valiliğinin imleği –logo- kullanılmış. Kitabın ön sözü, Siirt Valisi Sayın Ali Fuat Atik’in imzasını taşıyor. Kitapta 36 ‘masal’a yer verilmiş. Yayın tarihi ve editörlere ilişkin herhangi bir bilgiye rastlanmayan Kayıp Siirt Masalları’nda, ‘içindekiler’ bölümü de unutulmuş.
Kitabı elinize aldığınızda Siirt’in unutulmaya yüz tutmuş masallarını arıyor gözleriniz, ama yok! Kitabı son sayfasına kadar okuduğunuzda büyük bir düş kırıklığı yaşıyorsunuz. Kitapta ‘masal’ olarak tanımlanacak herhangi bir anlatının izine rastlayamıyorsunuz. Siirt’in ‘kayıp masalları’, kitap adı olmaktan öte bir anlam ifade etmiyor.
KİM HAZIRLADI?
Siirt Valiliğinin kitabı için kim, nerede, nasıl bir çalışma yürütmüş, belli değil. Kayıp Siirt Masalları, kaynakçası olmayan sayılı kitaplardan biri. Kitapta, okuyucu, kitabın hazırlık süreci, kaynak kişiler, derleme yapılan alan ve derlemeciler hakkında bilgilendirilmiyor. Masalların nasıl derlendiği sorusu, yanıtsız kalıyor. Söz konusu yayında, Siirt Valisi dışında, kimsenin imzasına yer verilmemesi de dikkat çekici ayrıntılardan. Ön sözde, kitapta emeği geçen herkese teşekkür ediliyor. Bu ifadeden, kitaba birden çok kişinin emek verdiği anlaşılıyor. Peki, onlar kim? Valiliğin altına imza attığı kitabı, yayına kim ya da kimlerin hazırladığı belirtilmiyor.
- Ayrıntılar
- Hüseyin Canerik tarafından yazıldı.
Pülümür Akdik köyünden Hıdır Canpolat, bugün Gemlik’te yaşamını yitirdi. Hasan Arslan, ölüm haberini telefondan bildirdiğinde derin üzüntüye kapıldım. Çocukluğunda, Hıdır Canpolat’ın çalışma yaşamına tanıklık edenlerden biriyim.
Pülümür Kırmızıköprü’de, çalışmaktan başka bir seçeneği olmayan, yaşamını çalışarak kazanan insanlarımızdandı. Kırmızıköprü’de onun gibi hemen her işe koşan acaba kaç insan vardı? Hıdır Canpolat inşaatta çalışan, yaprak kesen, odun doğrayan, değirmende ağır buğday-un çuvallarını sırtlayan, orak ve tırpan sallayan, odun deposuna yük taşıyan, kamyona alçı taşı ve odun yükleyen, özetle, her işe koşarak giden işçilerdendi.
Kırmızıköprü ve köylerindeki inşaatların birçoğuna emek vermiş, ter dökmüştür. Kırmızıköprü’deki değirmen dâhil, yapıların çoğu onun alın teriyle ıslanmıştır. Henüz TOKİ’nin olmadığı yıllarda kim bilir kaç inşaata emek vermiş, ama başını sokacak bir eve bile sahip olamamıştır.