- Ayrıntılar
- Hüseyin Canerik tarafından yazıldı.
Yalova Belediyesine bağlı zabıta ekiplerinin bir uygulaması, devlet terbiyesinde yaşanan aşınmayı gözler önüne serdi. Yalova Belediyesi Zabıta Müdürlüğüne bağlı ekipler, Dere Mahallesi Kocaçayır 2. Sokak’ta budanan ağaç dallarını kaldırıma bırakan bir yurttaşın kapısını üç gün üst üste çalarak rahatsız etti. Zabıtanın, kapısını çaldığı yurttaşla yaşadığı tartışma, kayıtlara girdi. Zabıta memurlarının, yurttaşın, Yalova Belediyesine yaptığı başvurulardan habersiz olduğu ve kurumdan talimat almadan hareket ettiği anlaşıldı.
Yalova’da ağaçları budayan bir yurttaş, dalları bahçenin önündeki kaldırıma bıraktıktan sonra Belediyeye haber verdi. Atıklar, 9 Mart’ta kaldırıma bırakılmış, aynı gün Belediyenin 153 numaralı telefonuna bilgi verilmişti. Kayıt altına alınan görüşmede, atıkların ne zaman, nereye bırakıldığı belirtilmiş. Görüşülen yetkili, gerekli bilgiyi aldıktan sonra atıkların toplanacağını söylemiş.
11 Mart 2020 günü, Zabıta Müdürlüğünün pikabıyla vatandaşın kapısına gelen zabıtalar atıklarla ilgili sözüm ona ‘araştırma’ yapıyor. Zabıtalardan S. S., mahallelinin gözleri önünde, ev sahibinden izinsiz, bahçe çevresinde inceleme yapıyor! Ev sahibi, defalarca çalan kapı zili üzerine dışarı çıkarken, zabıta S. S., bahçe çevresindeki inceleme sonuçlarını yüksek sesle paylaşıyor:
“Buraya ait!”
Zabıta, ev sahibinin, iki gün önce telefondan ‘Alo 153’e verdiği bilgiden habersiz, atıkların ait olduğu evi belirliyor!
Helal olsun!
54 yaşındaki zabıtanın, devletin çalışma ilkeleri konusunda deneyimsiz olduğu görünüyor!
- Ayrıntılar
- Hüseyin Canerik tarafından yazıldı.
26 Mart 1989 yerel seçimlerine sayılı günler kalmıştı. Propaganda çalışmaları tüm hızıyla sürüyordu. Doğu’da hüküm süren zorlu kışa veda etme zamanı gelmişti. Lisenin yakışıklı Fizik öğretmeni Murat Bey, adaylardan birini destekliyor, etkinliklerine katılıyordu. Fizik öğretmeni, meslektaşları ve bazı kamu çalışanlarının adaylardan birini desteklemesi, idari yargılama konusu olmuştu. Bu arada ‘muhafazakâr’ adayın taraftarları da boş durmuyordu. Fizik öğretmeni elde tebeşir, kara tahta başında Eyfel Kulesi ile ilgili problemi çözerken evinin telefonu çalıyordu.
- Ayrıntılar
- Hüseyin Canerik tarafından yazıldı.
|
1930 kuşağından geriye kalan Pülümürlüler birer birer veda ediyor. Onları sonsuzluğa uğurlarken yüreğim burkulur. Yaşını başını almış insanlar yaşama veda ederken yüreğimdeki sızının nedenlerini sorgulamaya çalışırım. Niçin, evet niçin? Bir yaşlının vedasıyla niçin sızlar yüreğim? Doğa, verdiğini alıyor. Daha doğrusu, hemen her şey biçim değiştirerek doğada varlığını sürdürüyor. Peki, yaşlılarımızın, özellikle 1930 ve 1940 kuşağının doğal ölümleri insanı niçin daha çok etkiliyor?
Bu soru, Pülümür Çatalyakalı Ahmet Gül’ün, Erzincan’da gözlerini yaşama yummasıyla birlikte yeniden akla geliyor.
Dün, genç siyasetçilerimizden Tuncay Gül’den, dedesi Ahmet Gül’ün ölüm haberini aldığımda derin bir üzüntüye kapıldım. 89 yaşında yaşama gözlerini yuman Ahmet amca, 1930 kuşağının değerli bakiyelerindendi. Gavraglı Mercan Hanım’la evliydi. Okul arkadaşım Haydar, Binali (Rizeli), Filiz, Metin, Seher, Murat, Bahar ve Mesut’un babasıydı.
Güzel insanların çocukları da güzel olur. Güzel insanlar güzel çocuklar yetiştirir. Ahmet-Mercan Gül çifti, birbirinden güzel sekiz çocuk yetiştirdi.