Uğruna şehitlerin verildiği bir köy ilkokulu samanlık olarak kullanılıyor!
Samanlık olarak kullanılan bir köy ilkokulu!

Bir zamanlar,  yolu olmayan köylerin, çocuk sevincinin yayıldığı okulları vardı. 

Kumu, çimentosu, sacı,  tahtası katır sırtında taşınmıştı.

Savaş yorgunu bir ülkenin kıt kaynaklarıyla yapıldılar. 

Okullar, elektriksiz köylerin ışığıydı.  

Okullarla güzelleşti köyler.

Türkiye güzelleşti.

Bencilliği  ayaklarının altına alan öğretmenlerin omuzlarında yükseldi, bu güzelim ülke.  

Cumhuriyetle  kan uyuşmazlığı olanlar, işe  eğitim kurumlarını hedef alarak başladı. 

0
0
0
s2sdefault
Devrim Akkılıç, teyzesi Gül Yaman Nirgiz’le. Fotoğraf: Gül Yaman Nirgiz arşivi
Devrim Akkılıç, teyzesi Gül Yaman Nirgiz’le. Fotoğraf: Gül Yaman Nirgiz arşivi

Devrim Akkılıç, 14 Nisan’da, genç yaşta aramızdan ayrıldı.   

Geride hüzün, acı ve  keder kaldı.

Yüreğe işleyen acı  bir de…

0
0
0
s2sdefault
 
Turabi Doğan, at sırtında tarlaya giderken. Fotoğraf:  Dr. Paul Jung
Turabi Doğan, at sırtında tarlaya giderken. Fotoğraf: Dr. Paul Jung

Pülümür Gökçekonaklı  Nuri Doğan, Almanya’dan köyüne döndüğünde 42 yaşındaydı. Oğlu Turabi Doğan  henüz çocuk yaştaydı. Turabi, köyden kurtulma derdindeydi. O yıllarda birçok genç,  annelerinin çeyiz sandığında zor günler için saklanan paraya el koyar, İstanbul yoluna düşerdi.

Gidiş o gidiş!

Gökçekonaklı çocuk, çeyiz sandığındaki paraya değil,   babasına umut bağlamıştı. Babasının  desteğiyle  kente gitmek,  eğitim olanağına kavuşmak istiyordu. 

0
0
0
s2sdefault