Gelibolu Burhanlı Köyü İlkokulu, kapısına kilit vurulan okullarımızdan. Okul bahçesine park edilmiş araçlardan biri dikkatimi çekiyor. Gelin gibi süslenmiş bir Murat 124! Düğüne hazırlanmış bir damada da benzetilebilir. Bakımlı, pırıl pırıl bir Murat 124’le karşılaşmak keyif verici. Arda, Cansın, Ziya ve Asrın, bu şirin otomobilin arka camına adlarını yazdırmayı başaran şanslılardan. Onlara gıpta ediyorum. Onlarla birlikte araca atlayıp rüzgârı avuçlamak istiyorum.
Zamanında kim bilir kaç gelin ve damadı ağırlamıştır bu otomobil. Yıllar önce Murat 124’le şehir turuna çıkacak kadar şanslı olan gelinlerle damatlar acaba şimdi kaç yaşında? Murat’la çıkılan o keyifli yolculuğun anılarını torunlarıyla paylaşanlar mutlaka vardır. Onların mutluluğuna ortak olmak istiyor insan, bir bardak çay ya da buruk kahve eşliğinde… Arabanın arka koltuklarında yan yana oturan gelin ve damadın keyifli yolculuğu kim bilir kaç saat sürmüştür. Aracın aynalarından sarkıtılan mendiller rüzgâra doymuştur. Anne ve babalar, çocuklarını Murat 124’le gezdirmenin gururunu yaşamıştır. Murat 124, köy yolunda tozu dumana katarak ilerlemiş, genç çiftlerin sevincini Gelibolu Yarımadası’nın hemen her köşesine yaymıştır. Aracın peşine takılan çocuklara verilen harçlığın son durağı, köy bakkalı olmuştur. Acaba o çocuklardan kaçı büyüyünce Murat 124’ün sefasını sürmüştür? Murat’la şehir turuna çıkamayan gelinlerden bazıları göz yaşı dökmüş müdür? O tozlu yolları ıslatan birkaç damla yaş, belki onların gözlerinden süzülmüştür. Bu otomobili özenle kullanan sahibini merak ediyor insan. Düğününde Murat 124’le şehir turuna çıktı mı? Arda, Cansın, Ziya ve Asrın’ın babası olabilir mi, belki… Bu şanslı çocukların dedesi de olabilir. Murat 124, tüketim budalalığının toplumu esir aldığı koşullarda kara kışın bitişini müjdeleyen lodos gibidir. İçimiz ferahlıyor.
(Körfez, 25.04.2019. Düzenlenmiştir)