Osman Karakaşlı, atmış sekiz yaşında. Derince Merkez PTT'sine elli adım mesafedeki minik atölyesinde zamana direniyor. 1971'den beri çalışıyor. Usta'nın yüzündeki derin izler kırk yedi yıllık direnci yansıtıyor. Usta, dokuz metrekarelik atölyede, rüzgâra yenik düşen şemsiyelere hayat veriyor. Sadece şemsiyeler değil, yol yorgunu ayakkabılar da atölyede eski günlerine kavuşuyor.
Osman Usta, Derince'nin ayakta kalmayı başarabilen tek şemsiye tamircisi. Ustaya göre, İzmit'te kapısına kilit vurulmayan tek şemsiye tamir dükkânı ona ait. Atölyede parlak günlerine dönmeyi bekleyen kırık şemsiyeler, yırtık ayakkabılar ve ökçesi aşınmış iskarpinler dikkat çekiyor. Şu yüksek topuklu, renkli kadın ayakkabısı kim bilir hangi yolda aşınmıştır. Ya şu çocuk ayakkabısı? Niçin yırtıldı acaba? Fabrikada asgari ücretle çalışan bir anne ya da babanın çocuğuna mı ait? Belki… Annesi bayramda almış olmalı. Çocuk, belli ki bayramlık ayakkabısıyla top oynamış. Peki şu rengârenk şemsiye? Yüksek topuklu ayakkabının sahibine ait olmasın! Kadın, özenle hazırlandığı bir eğlence için yola koyulduğunda fırtınaya yakalanmış olabilir. Sonbahar rüzgârına şemsiye mi dayanır. Atölyedeki şemsiye ve ayakkabılar kışın, sağanak yağışın ve fırtınanın bakiyesidir. Kuaförden yeni çıkan şık bir kadının saçını başını dağıtan rüzgâr şemsiye mi dinler.
Atölyede kışın şemsiye, yazın ise ayakkabı tamiri yoğun oluyor. Usta, "Baştan savma iş yapmam, ama hakkımı alırım. İşimi sağlam yaparım." diyor. Peki veresiye?
Kambersiz düğün olmaz!
Osman Usta, kırık dökük şemsiyelere ve parçalanmış ayakkabılara hayat verirken, kendini yeniden üretiyor. "Hiçbir sıkıntım yok," diyor, "huzurluyum. Bir gün az kazanırsam, diğer gün iyi kazanıyorum. Ayakkabıları tamir ederken zevk alıyorum, sevinçten uçuyorum!". Usta sabah sekizde açıyor atölyesini. Atölyenin kapısı saat on sekize kadar açık. Ekonomik darboğaz, tamire olan ilgiyi artırmış. Eskiden ayakkabı üreten Usta, İzmit'te saya (ayakkabının yumuşak üst kısmı) bulamadığını, bu nedenle üretim yapamadığını söylüyor.
Atölyesi, Usta'nın evi sayılır. Onun mal varlığı kiralık dokuz metrekarelik atölye, otuz yedi ekran tüplü TV, freze, dikiş makinesi ve foradan ibaret. Yolunuz Derince PTT'sine düşerse, D-100 kara yoluna doğru beş on adım ilerleyin ve ilk ara sokaktan sağa dönün. Ağrı Sokak'ta, Türkiye'nin son yetmiş yılına tanıklık eden Osman Usta'nın "Ayakkabı ve Şemsiye Tamir" dükkânına mutlaka uğrayın. Usta'nın minik atölyesinin buğulu camlarının ardında buharı tüten sıcak çay sizi beklemektedir.
(Derince, 21 Kasım 2018)